Ispod ``grada svjetlosti`` nalazi se mračni podzemni svijet!

Pariske katakombe su izgrađene od krečnjaka, koji se nalazi na kamenolomu na periferiji grada, a koji se koristi još od vremena Rimljana i koji je upotrijebljen za izgradnju mnogih građevina u ovom gradu.

Osim toga, ovaj kamen doprinio je i razvitku i širenju grada. U drugoj polovini 18. vijeka, međutim, rudnici krečnjaka postali su grobnice. Danas se te grobnice nalaze i ispod grada, jer se on u međuvremenu proširio. 

Do 18. vijeka pariska groblja kao što je groblje „Les Innocents“ (najveće groblje u Parizu) bila su pretrpana, pa je porastao broj nepropisno sahranjenih, broj otvorenih grobova i otkrivenih leševa. Ljudi koji su živeli u blizini grobalja počeli su da se žale na smrad koji se širio sa njih.

Godine 1763. Luj XV donio je edikt kojim su zabranjene sve sahrane u glavnom gradu. Crkva, koja nije željela da remeti mir grobalja i pomjera ih, suprotstavila se ediktu. Na kraju od edikta nije bilo ništa. Situacija je ostala nepromijenjena do 1780, kada je zbog nevjerovatno dugog perioda proljećnih kiša zid groblja „Les Innocents“ pao, pa su truli leševi dospjeli na posjede vlasnika kuća u blizini groblja. Sada su francuske vlasti bile prisiljene da preduzmu nešto. 

Tek 1786. za sahranjivanje su počele da se koriste pariske katakombe. Bile su potrebne dvije godine da bi se sve kosti sa groblja „Les Innocents“ prenijele u katakombe. I u narednim decenijama kosti mrtvih su prenošene iz grobalja u Parizu i ponovo sahranjivane u katakombe. Praksa sahranjivanja mrtvih direktno u katakombe zaživjela je tek poslije Francuske revolucije.

Posljednje kosti ubačene su u katakombe 1859, kada je Žorž-Ežen Osman renovirao Pariz, a radovi na Parizu trajali su do 1860. Sedam godina kasnije, katakombe su bile otvorene za javnost. One se protežu na čak 300 kilometara. 

Iako su pariske katakombe i danas otvorene za javnost, pristup je ograničen na samo mali dio njihove mreže. Od 1955. zabranjen je zalazak u druge djelove katakombi.

Ipak, tokom sedamdesetih i osamdesetih godina ove prostorije nelegalno istražuju pariski urbani istraživači poznati pod imenom katafili. Neki djelovi su čak i obnovljeni i kreativno uređeni. Jedna od pećina, na primjer, transformisana je u tajni amfiteatar sa velikim bioskopskim ekranom, opremom za projektovanje i sjedištima. Susjedna oblast je preuređena u kompletno opremljeni bar i restoran. 

Ali iako sistematsko istraživanje podzemnih tunela može da otkrije informaciju o tome kolike su katakobme zaista, nisu svi oduševljeni tom idejom. Ipak, katafili neće odsutati od svoje namjere.

Izvor: Kolektiv.me/ekskluziva.ba