Gotička ljepotica podizana šest vijekova

Milanska katedrala jedna je od najvećih crkava na svijetu, druga po veličini u Italiji (od nje je veća samo Bazilika Svetog Petra) i druga po veličini gotička katedrala na svijetu.

Temelji katedrale su postavljeni 1386. godine. U obliku koji danas ima, Milanska katedrala postoji više od dvije stotine godina, ali ni danas njena izgradnja nije u potpunost završena, jer se stalno odvijaju restauracije. Originalni nacrti za izgradnju katedrale su zahtijevali upotrebu najfinijeg bijelog mermera s italijanskog jezera Mađore, a zbog njegovog dopremanja do mjesta izgradnje iskopani su posebni kanali od rudnika, čiji su tragovi vidljivi i danas.

U izradnji i uređenju su učestvovali skulptori, umjetnici, građevinari i arhitekte iz čitave Evrope. Današnji izgled fasade sa svim dekorativnim detaljima je postignut tek 1812. godine, iako je katedrala zvanično osveštana 1418. Objašnjenje za izgradnju koja je trajala vijekovima leži u političkim razlozima, povremenom nedostatku sredstava i nepovjerenju u projekat koji je izgledao kao prevelik zalogaj za kapacitete tadašnje italijanske države.

Veličina crkve se danas posmatra kao jedna od njenih najvećih vrlina, ali u vrijeme izgradnje je bila predmet pesimističkih procjena i negodovanja. Ogromna struktura nedovršene građevine je zauzimala veliki dio glavnog trga u centru grada, a mnogi stanovnici Milana su proveli čitav život posmatrajući i prolazeći pored zdanja koje decenijama nije dobijalo konačan oblik niti svrhu. Zidovi nedovršene građevine su bili glavna smetnja u srcu Milana, sve dok u Italiju nisu došle oslobodilačke ideje sa svojim nosiocem Napoleonom Bonapartom.

Upravo je Napoleon inicirao završne radove na fasadi, koji su potrajali do kraja 19. vijeka. Među zidinama Milanske katedrale Napoleon je krunisan za kralja Italije 26. maja 1805. godine.

Impresivna gotska arhitektura

Zgrada je izgrađena od cigala pokrivenih bijelim mermerom. Osnova katedrale je u obliku latinskog krsta, koji je dijeli na pet brodova, a brodovi su razdvojeni s ukupno 40 stubova. Brojni dekorativni elementi na katedrali su osmišljeni i konstruisani u namjeri da prenesu poruku hrišćanskog spasenja. Kao posebno obilježje ove arhitekture izdvaja se i 3.400 statua na katedrali, koji zajedno sa 700 mermernih figura i ornamenata pružaju sliku raja. Skulpture i statue prikazuju svece, anđele, proroke i mučenike, a krunu cijele zbirke mermernih statua čini Zlatna Madonina.

"O mia bella Madonina"

Zlatna Madonina je zaštitini znak Milanske katedrale i grada Milana. U pitanju je statua na vrhu najvišeg tornja katedrale, koja simbolizuje Djevicu Mariju. U vezi s njom je i čuvena pjesma "O mia bella Madonina", nezvanična himna Milana, koju je komponovao Italijan Đovani Danci 1935. godine.

Sunčani sat

Milanska katedrala je zanimljiva i zbog sunčevog sata, koji je smješten u blizini glavnog ulaza. Svakog 21. juna u vrijeme ljetne dugodnevnice sunčani zrak sa suprotne strane pogađa sat i precizno obasjava njegov bronzani jezičak, a isto se dešava i 21. decembra u vrijeme zimske kratkodnevnice. Sunčani sat postavilo je 1768. godine nekoliko astronoma, a i danas, bez obzira na starost, važi za jedan od najpreciznijih pokazatelja vremena.

Brojke

11.700 kvadratnih metara površina katedrale

135 tornjeva

108,5 metara najviši toranj

463 kamena stepenika vode do kupole tornja

4,16 metara visoka statua Zlatne Madonine

3.400 skulptura ukupno

2.300 skulptura se nalazi spolja

1.100 statua smješteno u unutrašnjosti katedrale

78 arhitekata radilo na konstrukciji

82 milijarde evra procijenjena vrijednost katedrale

5 miliona ljudi je posjeti svake godine.

(Nezavisne novine)